Werter wyjechał na wieś, ze względu na to, że rozkochał w sobie dwie siostry. Zazwyczaj ubierał niebieski frak oraz żółtą kamizelkę. Posiadał takie talenty jak granie na pianinie oraz rysowanie. Uwielbiał spędzać czas z dziećmi, rozmawiał z nimi oraz bawił. Wertera fascynuje natura, potrafi długo siedzieć na łonie natury i rozmyślać lub czytać Homera. Cechuje go uczuciowość, indywidualizm i rozmyślanie.
Jego życie zmienia się, gdy poznaje Lottę, w której się zakochuje. Niestety, później prowadzi to do jego tragedii. Gdy narzeczony Lotty wraca, Werter zaczyna cierpieć. Narzeczonego Lotty uważał za mądrego i traktował go z szacunkiem, można powiedzieć, że sie przyjaźnili. Aby uciec przed cierpieniem i zapomnieć o Lotcie zajmuje stanowiska w poselstwie, dowiaduje się o ślubie Alberta i Lotty, ale nie przybył na to wydarzenie, ponieważ informacja o ślubie przyszła z opóźnieniem. Oprócz Homera czytał także Pieśni Osjana, dzięki książkom umiał się wyciszyć.
O miłości w życiu Wertera można napisać najwięcej. Nie umie odkochać się od Lotty, prowadzi to do jego samobójstwa. Najpierw rozmawia z Albertem o samobójstwie, okazuje się, że mają na ten temat odmienne zdanie. W każdym razie Werter nie wytrzymuje z cierpienia, więc pisze list pożegnalny do Lotty i strzela sobie w głowę z pistoletu Alberta równo o północy. Nie ginie natychmiastowo, jego cierpienie trwa do południa. Został pochowany w miejscu, w którym sam wybrał- między dwoma lipami.
Werter Goethego stał się symbolem określonej postawy życiowej, zwanej werteryzmem. Skupia ona wszystkie wymienione już cechy bohatera. Werteryzm jest postawą elitarną, wyjątkową, która legitymuje jednostki wybitne, wyróżniające się wśród otoczenia, co więcej − przekonane o własnej odmienności. Oparta jest na głębokim przeżywaniu własnych, wysublimowanych uczuć oraz niechęci do racjonalnej, zdroworozsądkowej postawy wobec świata.
